ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ο εκπαιδευτικός (Μαθηματικός) Πέτρος Δαμιανός είναι από το 2000 ο Διευθυντής του Γυμνασίου – Λυκείου του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων Αυλώνα. Ξεκίνησε να κάνει εθελοντικά μαθήματα σε αναμορφωτήρια από το 1995, ενώ το 1997 συμμετείχε με καταλυτικό τρόπο στο εγχείρημα δημιουργίας σχολείου στις Φυλακές, για πρώτη φορά, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Ο ίδιος αποφεύγει να μιλάει για τον εαυτό του, τα λέει όμως όλα το πλούσιο και καινοτόμο έργο του. Η προσφορά του είναι τέτοια που δικαίως απολαμβάνει μεγάλου σεβασμού, τόσο εντός της κοινότητας των Φυλακών όσο και έξω από αυτή.
Φέτος, δύο ακόμη τελειόφοιτοι μαθητές του σχολείου, που λειτουργεί στις Φυλακές Αυλώνα, τα κατάφεραν στις Πανελλήνιες εξετάσεις και από τον Οκτώβριο θα είναι φοιτητές!
Όλα αυτά τα χρόνια, 37 κρατούμενοι μαθητές (διαφόρων εθνικοτήτων) έχουν καταφέρει να εισαχθούν στα Πανεπιστήμια, κάτι το οποίο από μόνο του είναι σημαντική επιτυχία!
Μια επιτυχία που βέβαια μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς αποτελεί το επιστέγασμα κόπων και προσπαθειών πολλών ετών, προκειμένου να ανοίξουν κλειστές πόρτες και να συστρατευθούν όσο περισσότεροι γίνεται…
Ο Πέτρος Δαμιανός έχει φέρει την τηλεκπαίδευση, το χορό, τον αθλητισμό, την ποίηση και τη χειροτεχνία στο Ειδικό Κέντρο Κράτησης Νέων Αυλώνα. Επίσης έχει κινητοποιήσει κρατικούς φορείς αλλά και ιδιώτες, οι οποίοι αφιλοκερδώς συμβάλλουν στις διάφορες καινοτόμες δράσεις του σχολείου.
Ο Διευθυντής και «Φύλακας- Άγγελος» των μαθητών του σχολείου πιστεύει ότι όλοι δικαιούνται μια «δεύτερη ευκαιρία», και ειδικά οι νέοι που μπορεί να κατέληξαν στα κάγκελα της φυλακής, μπορούν όμως αφού εκτίσουν την ποινή τους να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή… Θεωρεί, επίσης, ότι πολλά παιδιά καταλήγουν στις φυλακές γιατί δεν τα προστατέψαμε αποτελεσματικά ως κοινωνία και κράτος.
Η συγκινητική ανάρτηση του Πέτρου Δαμιανού για τους κρατούμενους μαθητές που εξασφάλισαν την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο
«Συγχαρητήρια ...!!!
Όσες φορές κι αν κάνω αυτή την ανάρτηση η συγκίνηση κι ο κόμπος στο λαιμό... ίδιος...
Δύο από τους τελειόφοιτους μαθητές μας τα κατάφεραν...
Τον Οκτώβριο, με την εγγραφή τους, θα είναι πλέον φοιτητές...
Το Πανεπιστήμιο, οι καθηγητές τους και οι συμφοιτητές τους, τους περιμένουν...
Είναι το πρώτο μεγάλο βήμα...
Έχουν πολλά ακόμα... Τους εύχομαι να τα περπατήσουν με επιτυχία...
Τους εύχομαι επίσης, εκτός από την οικογένειά τους να έχουν δίπλα τους και την κοινωνία...
Έχω ξαναπεί ότι το σχολείο μας στη, φυλακή, δεν δημιουργήθηκε για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο...
Η κάθε προσπάθεια σε όποια βαθμίδα, Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου και ΔΙΕΚ είναι ανεκτίμητη και αξιέπαινη. Όμως όταν η επιτυχία αφορά στην εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, εεε...το χαμόγελο είναι διπλό...
Είχαμε τη χαρά να νοιώσουμε αυτό το χαμόγελο πολλές φορές στα προηγούμενα χρόνια...
Αν δεν κάνω λάθος το μέτρημα, με τους σημερινούς επιτυχόντες μαθητές μας, έχουμε συνολικά 37 φοιτητές, απόφοιτους του σχολείου μας...
Συγχαρητήρια
και σε όλες και όλους τους υποψηφίους που αγωνίστηκαν και έδωσαν ένα μεγάλο αγώνα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα...
Τους εύχομαι να μη σταματήσουν να μάχονται για περισσότερη γνώση και μια καλύτερη ζωή μέσα ή έξω από το Πανεπιστήμιο...
Πάντα να προοδεύουν...»
Εργαστήρι Χορού μέσα στο Κέντρο Κράτησης Αυλώνα
Ομιλία του Πέτρου Δαμιανού στο TED
Ανάγκη για στήριξη της προσπάθειας
Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει την προσπάθεια που γίνεται στο σχολείο του Ειδικού Κέντρου Κράτησης Νέων Αυλώνα, μπορεί να επικοινωνήσει ΕΔΩ 
Η μη κυβερνητική οργάνωση WWF Ελλάς (WWF Greece) με δημόσια παρέμβασή της προτείνει τον οδικό χάρτη που πρέπει να ακολουθήσει η Κυβέρνηση κατά των δασικών πυρκαγιών, αμέσως μετά τη λήξη της αντιπυρικής περιόδου. Παράλληλα αναγνωρίζει ότι η κλιματική κρίση αποτελεί έναν πρόσθετο παράγοντα που οδηγεί στη μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα των πυρκαγιών, ενώ υπογραμμίζει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το δύσκολο δρόμο της πρόληψης και του στρατηγικού σχεδιασμού:
Δασικές Πυρκαγιές: Όλοι συμφωνούμε στις διαπιστώσεις, τί κάνουμε όμως γι’ αυτές;
Την τελευταία εβδομάδα μόνο, έχουν καεί πάνω από 350.000 χιλ. στρέμματα. Και είμαστε ακόμα στη μέση μιας δύσκολης αντιπυρικής περιόδου.
Αυτή η ευλογημένη χώρα έχει βουνά, λαγκάδια, έντονο ανάγλυφο, δάση, μελτέμια και ζεστά καλοκαίρια. Έχει φυσικά και μεγάλες δασικές πυρκαγιές εδώ και 50 χρόνια. Πυρκαγιές οι οποίες, με βάση και τα επιστημονικά δεδομένα για την επίδραση της κλιματικής κρίσης, θα γίνονται ολοένα δριμύτερες. Πολύ μελάνι έχει χυθεί τα τελευταία χρόνια για τα κενά στον μηχανισμό δασοπροστασίας και τον συντονισμό, την ανισοκατανομή σε πόρους, μέσα και ανθρώπινο δυναμικό μεταξύ πρόληψης και καταστολής, τις πολιτικές αποφάσεις που οδήγησαν στην παντελή έλλειψη διαχείρισης των μεσογειακών οικοσυστημάτων και την ανεπαρκή ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών. Έχει επίσης, επισημανθεί ότι περίπου το 95% των 10.000 περιστατικών πυρκαγιών υπαίθρου που ξεσπούν κάθε χρόνο στη χώρα μας, προκαλείται από ανθρωπογενή αίτια με κυρίαρχη την αμέλεια.
Τα παραπάνω είναι κοινώς παραδεκτές διαπιστώσεις που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Όπως γνωρίζουμε και ότι χρειάζεται να εργαστούμε και να σχεδιάσουμε για το μέλλον, όχι με στόχο την εξάλειψη των δασικών πυρκαγιών, αλλά με στόχο τη μείωση των αρνητικών τους συνεπειών στα δασικά οικοσυστήματα και τελικά στις ζωές μας. Αντί αυτού, ωστόσο, κάθε χρόνο, ακούμε χωρίς την απαραίτητη τεκμηρίωση, πως οι συνθήκες στις πυρκαγιές είχαν κάτι το νέο, κάτι το ασυνήθιστο, το πρωτόγνωρο. Φαίνεται σαν να μην έχουμε μάθει τίποτα από τις πυρκαγιές του πρόσφατου παρελθόντος, του 2007, του 2018 και του 2021.
Σε όλα αυτά, προστίθεται ένας ακόμα παράγοντας, αυτός της κλιματικής κρίσης, οι συνέπειες της οποίας στα δασικά οικοσυστήματα γίνονται όλο και πιο εμφανείς, με μεγαλύτερης έντασης και συχνότητας πυρκαγιές. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ και δυσχεραίνει την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών. Το θέμα είναι ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ πολλά χρόνια τώρα, με τους επιστήμονες να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου όχι μόνο στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά η κλιματική κρίση δεν είναι αυτή που βάζει φωτιές στα δάση. Την ίδια στιγμή που η κλιματική κρίση κάνει τα δάση μας πιο ευάλωτα, τα κάνει και πιο πολύτιμα στον αγώνα μας ενάντια στην ίδια κρίση και αυτό είναι κάτι που πρέπει να βρίσκεται σε κεντρικό σημείο στην μελλοντική εθνική στρατηγική μας για τη δασοπυροπροστασία.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια, οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται με μονομερή προσήλωση στην καταστολή, με αποσπασματικά μέτρα και πολιτικές που στοχεύουν σε μια πρόσκαιρη και κατά κάποιον τρόπο «σημειακή» αντιμετώπιση του ζητήματος. Οι σχετικές αποφάσεις φαίνεται να λαμβάνονται χωρίς ανάλυση των δεδομένων από τους αρμόδιους φορείς, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς δημόσιο διάλογο για το τι επιδέχεται βελτίωσης, πιθανά εξαιτίας του φόβου επίρριψης ευθυνών, κυρώσεων ή της δημόσιας κριτικής.
Μέσα στην δύσκολη αντιπυρική περίοδο που ήδη διανύουμε, ελάχιστα μπορούν να γίνουν πέρα από ό,τι έχει ήδη αποφασιστεί και σχεδιαστεί. Αλλά με το τέλος αυτής πρέπει επιτέλους για πρώτη φορά ως χώρα να αναρωτηθούμε πού θέλουμε να πάμε. Θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα παραδοθούμε στις δασικές πυρκαγιές ή θα ανοίξουμε τον απαραίτητο διάλογο για το μέλλον της ολοκληρωμένης διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών;
Και σε αυτό τον διάλογο δεν θα πρέπει να περισσεύει κανείς. Θα πρέπει το ελληνικό κράτος να ζητήσει την άποψη όλων των εμπλεκομένων: των έμπειρων αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος, των στελεχών της δασικής υπηρεσίας, των ερευνητικών ινστιτούτων, των εξειδικευμένων επιστημόνων, των συλλογικών φορέων της κοινωνίας των πολιτών και των εθελοντών, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τί χρειάζεται, τί θέλουν, ποιες συνθέσεις είναι αναγκαίες να γίνουν; Αλλά ο διάλογος πρέπει να γίνει άμεσα με το πέρας της αντιπυρικής, δημόσια, με ειλικρίνεια, αξιοκρατία, καλή πίστη, χωρίς παρωπίδες, χωρίς γκρίνια, στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις και άσκοπους ανταγωνισμούς, χωρίς να φοβάται κανείς τυχόν επιπτώσεις ή δυσαρέσκειες.
Το WWF Ελλάς έχει ήδη καταθέσει τις προτάσεις του προς το αρμόδιο υπουργείο, με αφορμή την ανάληψη καθηκόντων της νέας κυβέρνησης. Αυτές επιγραμματικά αφορούν σε:
- Κατάρτιση ενός μακροχρόνιου Εθνικού Σχεδίου Αντιπυρικής Προστασίας με σαφή προληπτικό προσανατολισμό και ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας.
- Σύνταξη σχεδίων Αντιπυρικής Προστασίας σε τοπικό επίπεδο
- Ολοκληρωμένη και δημόσια ανάλυση των αιτιών των δασικών πυρκαγιών που θα επιτρέψει την εφαρμογή στοχευμένων και πιο αποτελεσματικών μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης των πυρκαγιών.
- Πλήρη ενεργοποίηση του συστήματος εθελοντισμού πολιτικής προστασίας, με την εφαρμογή του σχετικού νόμου που αν και έχει ψηφιστεί εδώ και τρία χρόνια, παραμένει πρακτικά ανεφάρμοστος.
- Ενίσχυση της διαφάνειας και λογοδοσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση και πραγματοποίηση δράσεων για την πρόληψη και καταστολή των δασικών πυρκαγιών.
- Κλιματικά ανθεκτικό χωρικό σχεδιασμό, με κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, και άμεση ολοκλήρωση των δασικών χαρτών.
- Εθνική μακροχρόνια εκστρατεία ενημέρωσης και εκπαίδευσης του γενικού πληθυσμού για την πρόληψη πυρκαγιών.
- Υιοθέτηση νέων, καινοτόμων μεθόδων πρόληψης δασικών πυρκαγιών όπως η προδιαγεγραμμένη καύση.
Ο δρόμος της πρόληψης και του στρατηγικού σχεδιασμού είναι ο δύσκολος δρόμος και χρειάζεται υπομονή και επιμονή, όχι μόνο από τους λήπτες αποφάσεων, αλλά και την ίδια την κοινωνία, που δέχεται τις - συχνά τραγικές- επιπτώσεις των πυρκαγιών και περιμένει επιτέλους να περάσουμε από την εποχή των διαπιστώσεων στην εποχή των λύσεων. Όσο αντιμετωπίζουμε ένα περιβαλλοντικό και κοινωνικό πρόβλημα, όπως οι δασικές πυρκαγιές, με πρακτικές που παραπέμπουν σε πολεμική σύρραξη ή τη νίκη έναντι ενός «εξωτερικού εχθρού», είναι σίγουρο πως θα αποτυγχάνουμε.
Μετά τη συμπλήρωση 49 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την Κυπριακή τραγωδία που ακολούθησε, το ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων, Κυπρίων και Ελλαδιτών, παραμένει άλυτο. Παρά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) επί της 4ης Διακρατικής Προσφυγής της Κύπρου κατά της Τουρκίας (2001), η Τουρκία εξακολουθεί να αγνοεί τα σχετικά ψηφίσματα της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης - η οποία επιτηρεί την εφαρμογή της Απόφασης του Δικαστηρίου- και αρνείται επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμότητα.
Τα «Π» απευθύνθηκαν για το θέμα των αγνοουμένων στην Πανελλήνια Επιτροπή Γονέων & Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων & Αγνοουμένων, τα μέλη της οποίας συνεχίζουν τον πολύχρονο αγώνα τους, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και την Βουλή των Ελλήνων. Ακολουθεί το ιστορικό της υπόθεσης αλλά και η αποτύπωση της σημερινής κατάστασης, που εξασφάλισαν αποκλειστικά τα «Π». Ευχαριστούμε για το υλικό που μας έδωσαν τα μέλη του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Επιτροπής Γονέων & Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων & Αγνοουμένων, και ιδιαίτερα την Πρόεδρο Μαρία Καλμπουρτζή και τον Αντιπρόεδρο Γρηγόρη Ραχωβίτσα.
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ 1974
Την ταραχώδη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας ακολούθησε η σκοτεινή περίοδος του 1974. Σε συνέχεια του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και με την πρόφαση της προστασίας των Τουρκοκυπρίων πολιτών, τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο την 20η Ιουλίου του΄74.
Σε ανθρώπινους όρους, η πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974 είναι το τραγικό ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων προσώπων και των οικογενειών τους.
Κατά τη διάρκεια και μετά την τουρκική εισβολή, χιλιάδες είχαν συλληφθεί και κρατηθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κύπρο από τον τουρκικό στρατό και τους Τουρκοκύπριους παραστρατιωτικούς, που ενεργούσαν υπό τις οδηγίες των Τούρκων στρατιωτικών.
Επιπρόσθετα, πάνω από 2.000 αιχμάλωτοι πολέμου είχαν μεταφερθεί παράνομα στην Τουρκία και κρατηθεί σε τουρκικές φυλακές. Κάποιοι από αυτούς δεν αφέθηκαν ελεύθεροι κι εξακολουθούν να αγνοούνται. Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν καλά τεκμηριωμένες μαρτυρίες ότι τα αγνοούμενα πρόσωπα εθεάθησαν για τελευταία φορά ζωντανά στα χέρια του τουρκικού στρατού ή των Τουρκοκυπρίων, που ενεργούσαν υπό τις οδηγίες και την ευθύνη των τουρκικών δυνάμεων κατοχής.
Η εξαφάνιση προσώπου αποτελεί πολλαπλή παραβίαση των βασικών και θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι παραβιάσεις αυτές δεν περιορίζονται στα δικαιώματα των αγνοουμένων προσώπων, αλλά επεκτείνονται και στα δικαιώματα των οικογενειών τους. Εκείνοι που διαπράττουν αυτό το έγκλημα δεν είναι ένοχοι μόνο για την εξαφάνιση των αγνοουμένων προσώπων, αλλά και για τη διαιώνιση της δυστυχίας των οικογενειών, με το να μην αποκαλύπτουν πληροφορίες για την τύχη των αγαπημένων τους.
Το θέμα των αγνοουμένων είναι ένα θέμα με προφανείς πολιτικές και διεθνείς προεκτάσεις, αλλά κυρίως με βαθιά συναισθηματική φόρτιση.
Για τις κυβερνήσεις που καλούνται να το χειριστούν, η αντιμετώπισή του δεν μπορεί να είναι καθόλου γραφειοκρατική. Ούτε μόνο πολιτική, ή διπλωματική. Το θέμα των Αγνοουμένων αναφέρεται σε ανθρώπινες ζωές, σε ανθρώπινο πόνο και σε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικαίωμα στη ζωή. Δικαίωμα στη γνώση. Δικαίωμα στη δικαίωση.
Είναι ζήτημα πολλαπλής παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων των ίδιων των αγνοουμένων, αλλά και των συγγενών τους. Είναι ζήτημα ανθρώπινο και ζήτημα πολιτικό. Αφορά άτομα και έθνη, αφορά όλο τον κόσμο.
Πάνω απ’ όλα το ζήτημα των αγνοουμένων είναι ζήτημα χρέους: Χρέους έναντι των ίδιων, ως στοιχειώδες καθήκον ανταπόδοσης για αυτά που έκαναν. Έναντι των οικείων τους, που δικαιούνται να ξέρουν. Έναντι της κοινής γνώμης που η αναζήτηση της αλήθειας πρέπει πάντα να το ζητούμενο εκ μέρους της.
Σαράντα εννέα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το ανθρωπιστικό πρόβλημα των Αγνοουμένων συνεχίζει να παραμένει άλυτο, κρατώντας ακόμη σε αγωνία και αναστάτωση εκατοντάδες οικογένειες.
Σημαντική συμβολή στην πολύχρονη προσπάθεια για την λύση του θέματος, αποτελεί η προσπάθεια που καταβάλλεται από την ΔΕΑ (Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους).
Η Διερευνητική Επιτροπή με το έργο της, έχει πραγματοποιήσει σημαντικό αριθμό εκταφών και έχει πραγματοποιήσει την ταυτοποίηση και επιστροφή λειψάνων σε Ελλαδίτες, Ελληνοκύπριους,αλλά και Τουρκοκύπριους συγγενείς αγνοουμένων, παρά τα συστηματικά εμπόδια που διαχρονικά φέρει η Τουρκία.
Η Τουρκία είναι αυτή που φέρει την ευθύνη για τη διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων και την ενημέρωση των οικογενειών τους, σύμφωνα και με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) επί της 4ης Διακρατικής Προσφυγής της Κύπρου κατά της Τουρκίας (2001).
Η Τουρκία πρέπει να πάψει να αγνοεί τα σχετικά ψηφίσματα της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία επιτηρεί την εφαρμογή της Απόφασης του Δικαστηρίου, οφείλει να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμότητα και να εφαρμόσει, χωρίς άλλη κωλυσιεργία, την Απόφαση αυτή καθώς επίσης και άλλες Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αφορούν ατομικές προσφυγές οικογενειών Αγνοουμένων.
Στον μακρύ κατάλογο των 1.619 αρχικά Αγνοουμένων και 78 Έλληνες πολίτες.
Η πλειοψηφία των Ελλαδιτών Αγνοουμένων προέρχεται από την ΕΛ.ΔΥ.Κ. (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), 63 άτομα, και οι περισσότεροι «χάνονται» στην επική μάχη της ΕΛΔΥΚ, 14-16.08.1974. Στην Εθνική Φρουρά ανήκουν 10 Αγνοούμενοι, οι οποίοι χάνονται στην πρώτη φάση της εισβολής, κυρίως σε μάχες στα κατεχόμενα εδάφη και κύρια στην περιοχή της Κερύνειας και Πενταδακτύλου. Υπάρχουν και εθελοντές Ελλαδίτες Αγνοούμενοι.
Η Πανελλήνια Επιτροπή Συγγενών Αγνοουμένων δημιουργήθηκε το 1975, από το σύνολο των μελών των οικογενειών, που οι συγγενείς τους εξαφανίστηκαν στην Κύπρο το μαύρο καλοκαίρι της Τούρκικης εισβολής, το 1974 και συμπεριλαμβάνονται στον επίσημο κατάλογο των 1619 Αγνοουμένων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σχεδόν στο σύνολο τους στρατιωτικοί, αξιωματικοί και οπλίτες, όλοι υπηρετώντας την πατρίδα σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Για 49 χρόνια, εμείς οι συγγενείς τους, προσπαθούμε για το δικαίωμα μας στην αλήθεια και για την τεκμηριωμένη διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων μας, με κάθε τρόπο και μέσο, με την απόλυτη στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με το Υπ. Εξωτερικών.
Η συμβολή και η συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και την Βουλή των Ελλήνων είναι επίσης ουσιαστική, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Σήμερα εξακολουθούν ακόμη να αγνοούνται 52 Έλληνες πολίτες.
Πανελλήνια Επιτροπή Γονέων & Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων & Αγνοουμένων
Ιστοσελίδα: https://agnooumenoi74.org/
Email:
Διεύθυνση: Αιόλου 104, Αθήνα Τ.Κ.105 64
Τηλέφωνο: 210 5242422
Ακολουθεί κι άλλο φωτογραφικό υλικό
Με άρθρο της στα Στα «Π» η γνωστή Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια Ελπίδα Παναγιωτουνάκου γράφει για τη βία στη σημερινή κοινωνία, η οποία βρίσκεται σε έξαρση, αναλύει τα αίτια και προτείνει τρόπους αντιμετώπισης.
Η Βία στη Ζωή μας: Αίτια και Αντιμετώπιση
Τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα όλο και αυξανόμενα περιστατικά βίας στη χώρα μας. Δυστυχώς, ενώ οι βίαιες συμπεριφορές αυξάνουν, ο μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που εμπλέκονται σε αυτές μειώνεται.
Οι κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές, η πανδημία, η αύξηση κατανάλωσης ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, η παρακολούθηση βίαιων προτύπων στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και η γενικότερη κρίση των αξιών εντείνουν το πρόβλημα.
Πιο συγκεκριμένα, η βίαιη συμπεριφορά εμφανίζεται:
• Ως ένας δυσλειτουργικός τρόπος διαχείρισης των συναισθημάτων του άγχους, του φόβου, του θυμού και της ματαίωσης. Ειδικά όταν το άτομο πιστεύει πως βρίσκεται σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να βρεθεί λύση στα προβλήματά του, αντιδρά βίαια και επιθετικά.
• Ως μέσο χειραγώγησης. Το άτομο τρομοκρατώντας, προσβάλλοντας και εκφοβίζοντας, επιβάλλει τα θέλω και τις απόψεις του, καθώς πιστεύει πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εισακουστεί.
• Ως αποτέλεσμα μίμησης προτύπων. Ειδικά στις μέρες μας παρακολουθούμε βίαιες καταστάσεις απενοχοποιημένα, καθώς αυτές σερβίρονται στο διαδίκτυο εύκολα και ως κάτι τελείως φυσιολογικό.
• Ως απόρροια της οικονομικής κρίσης, της αποξένωσης των ανθρώπων και του κλονισμού των ανθρωπίνων σχέσεων, με αποτέλεσμα να καθίσταται πιο εύκολο για κάποιον να κατρακυλήσει στην παγίδα της αποκλίνουσας συμπεριφοράς.
• Ως μια «μη κανονική» μορφή συμπεριφοράς εξαιτίας δυσλειτουργιών στο εσωτερικό της οικογένειας (π.χ. βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των γονέων, κακοποίηση / παραμέληση, απόρριψη του παιδιού κυρίως από τη μητέρα, υπερβολικά αυταρχική ή ανεκτική συμπεριφορά). Φαίνεται πως το οικονομικό ή συναισθηματικό κενό λόγω διαζυγίου ή απώλειας του γονέα, καθώς και η τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ των μελών της οικογένειας, η οποία εντείνει το αίσθημα της ανασφάλειας, μπορεί να οδηγήσουν στην εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών.
• Ως αποτέλεσμα της χρήσης ουσιών. Τα άτομα τα οποία πληρούν τα κριτήρια για την εξάρτηση ή κατάχρηση από αλκοόλ ή χρήσης απαγορευμένων ουσιών, γίνονται πιο βίαια και ανάλγητα. Ειδικά ο συνδυασμός χρήσης ουσιών και ύπαρξης ψυχικής διαταραχής προκαλεί περισσότερη βία από κάθε άλλο παράγοντα μόνο του.
• Ως παράγοντας που σχετίζεται με την ύπαρξη ψυχοπαθολογίας. Το άτομο που νοσεί μπορεί να έχει μια ιδιαίτερα ορμητική συμπεριφορά, να είναι ανίκανο να δεχτεί οποιαδήποτε ματαίωση ή αναβολή των επιθυμιών του και να βιώνει διαρκή διάθεση για δράση. Έτσι, η φαντασίωσή του γίνεται αμέσως πράξη μέσα από διάφορες αντικοινωνικές συμπεριφορές.Ιδιαιτέρα σε ασθενείς με οριακή, ψυχοπαθητική, και ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας, έχει παρατηρηθείδυσκολία ελέγχου της επιθετικότητας.
• Ως συμπεριφορά που εμφανίζεται σε άτομα που εκδηλώνουν καταθλιπτικές τάσεις, συνδεόμενες με εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις, συσσωρευμένο άγχος, αλλά και ελλειμματικό συναίσθημα που σχετίζεται με τον τρόπο ανατροφής τους.
• Ως εκδήλωση συμπεριφοράς σε άτομα με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, τα οποία έχουν παραμορφωμένη αντίληψη για τον εαυτό τους,παρουσιάζουν ελλείψεις στην ανάπτυξη βασικών λεκτικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων και που αρνούνται να καλλιεργήσουν θετικές κοινωνικές συμπεριφορές.
Η επιθετικότητα και η βίαιη συμπεριφορά αποτελούν το σύμπτωμα πίσω από το οποίο κρύβονται τις περισσότερες φορές η δυσκολία του ατόμου να διαχειριστεί το στρες, το θυμό, τη μοναξιά και την απόρριψη.
Τι μπορεί να γίνει:
• Ενημέρωση και ενδυνάμωση του ατόμου από την παιδική κιόλας ηλικία.
• Προώθηση ενός θετικού κλίματος τόσο στο πλαίσιο του σχολείου, όσο και της οικογένειας, ώστε το νεαρό άτομο να αισθάνεται αποδοχή και ασφάλεια.
• Χρήση επαίνου και αποφυγή υπερβολικών επικρίσεων.
• Προβολή υγειών προτύπων και καλλιέργεια ηθικών αξιών και ιδανικών, με ταυτόχρονο περιορισμό και έλεγχο της παρακολούθησης σκηνών βίας, όπως αυτές προβάλλονται μέσα από τα ΜΜΕ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
• Ενίσχυση δημιουργίας κοινωνικών σχέσεων και ενθάρρυνση για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων.
• Εφαρμογή προγραμμάτων για διαχείριση άγχους και θυμού σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
• Ευαισθητοποίηση σε θέματα εκφοβισμού, εκμετάλλευσης και πρόληψης της βίαιης συμπεριφοράς μέσω προγραμμάτων σε γονείς και παιδιά στα πλαίσια του σχολείου και της κοινότητας.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά συνήθως είναι πολύ περίπλοκη, τόσο σ' ότι αφορά την αιτιολογία και την ερμηνεία της, όσο και σ' ότι αφορά την αντιμετώπισή της. Δεν υπάρχουν όμως άλυτα προβλήματα. Πάντα υπάρχουν λύσεις! Αρκεί να μη διστάζει κανείς να απευθυνθεί στους ειδικούς, όταν η περίσταση το απαιτεί…
Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου
